Sinds ik in 2006 en 2007 mijn tante de eerste keer ging bezoeken in Tucson, Arizona heb ik al meerdere Amerikaanse roadtrips (op vier wielen) ondernomen in, onder andere, het Zuidwesten en de Zuidelijke staten van Georgia tot Texas. Het is sinds die tijd ook altijd al een stiekeme droom om met mijn camera en een gehuurde V-Twin tussen de benen the open road te gaan verkennen.

Toen ik als fervent audiobook-luisteraar vorige week Alone In The Wind voorgesteld kreeg in de Audible app, was ik dan ook meteen verkocht. Het pretendeert geen prijswinnend literair meesterwerk te zijn, het is gewoon een eerlijk geschreven reisverslag, een tijdsopname van het Amerika van eind jaren ’80 en een motor-trip die bij veel mensen tot de verbeelding zal spreken.

In ’85 lag avonturier-fotograaf Charles “Chuck” Schiereck uit New Jersey op een ziekenhuisbed na een parachute-incident. Twee tussenwervelschijven armer en met een vastgezette onderrug als gevolg wist hij dat het een lange revalidatie ging worden. In de daarop volgende jaren zat het hem over het algemeen niet mee en na het plotselinge overlijden van z’n vader in ’87 kreeg het plan om de dagdagelijkse sleur even achter zich te laten meer en meer vorm.

Hij besloot met z’n Yamaha Virago een reis te ondernemen zonder een vooropgestelde tijdspanne of een specifieke eindbestemming, enkel dat hij richting de Westkust zou rijden. In de lente van ’88 vulde hij aan de Jersey shore 2 flessen met water uit de Atlantische Oceaan om over het hele continent mee te nemen, bond z’n tent, 2 Minolta-toestellen en ander noodzakelijk materiaal aan z’n motor en reed op een regenachtige ochtend eind mei van z’n oprit.

De daarop volgende maanden legde hij iets meer dan 12.000 mijl (19.200 kilometer) in 24 staten af  langs slapende stadjes, vlakten, woestijn, een paar van de prachtige nationale parken die Amerika te bieden heeft en nog veel meer. Hij vulde uiteindelijk 38 rolletjes film: een selectie uit die beelden kan je terugvinden op z’n Flickr-pagina. Naast het audioboek kan je het boek ook fysiek of digitaal kopen via Amazon.

Heb je ook ooit dergelijke trip ondernomen en wil je hem delen via deze blog? Neem dan zeker even contact op via de comments of info@eko-motorblog.be

Gil

Gil Plaquet (29) bracht als kind vele zomerzondagen door achterop de Intruder '92 van zijn vader. In 2010 nam hij grootvaders BMW R1100R '97 over en zette sindsdien als stevig wat kilometers op de teller. Als freelance fotograaf en IT support is zijn motorrad zijn dagelijks werkpaard.


Reacties

Geef een reactie

avatar image

Gepubliceerd op
02/05/2017
Auteur
Gil

Gepost onder

BoekenCultuurReisverslagen