BMW R 1200 GS – Ducati Multistrada 1260s
TomTom Rider, App TomTom Mobile, ViaMichelin, Waze

Het plan, een rit met 2 moto’s via de alpen richting Cote d’azur en terug. 
Aangezien we dit in de 2de helft van september deden, zou een overnachting boeken geen probleem mogen zijn en hadden we op voorhand niets vastgelegd.
Weersvoorspellingen leken echter roet in het eten te gooien.  
Dus lang leve de vrijheid en de smartphones. Geen testverslag, wel inspiratie en beleving.

Dag 1 zaterdag: Antwerpen-Florenville-Poligny

±100 km aanlooproute via snelweg
±535 km, ±10:10u

Om toch een beetje op te schieten besloten we vanuit Antwerpen tot voorbij Namen in de buurt van Florenville de autostrade te volgen. 
Bij een eerste stop aan een benzinestation nog op de E411 meteen een koppel dat ons aansprak Quelle est la meilleure? Le BM ou la Rouge. C’est quoi ca? Elle est belle hé.
Zo’n koppel waar je niet meteen enige sympathie zou van verwachten maar toch zijn ze zeer enthousiast voor onze vader & zoon trip  
De keuze is moeilijk en afbreuk doen aan een GS met 60.000 km die al ruim zijn diensten heeft bewezen en een nieuwe Ducati die met net 1.000 km nog groen achter de oren ziet zou niet netjes zijn. Ik heb – gewoon voor alle duidelijkheid – een voorliefde voor Italiaanse machientjes en design.

We zetten via de TomTom Rider met de opties kronkelroutes de rit verder richting Salins Les Bains in de Jura. Simultaan gebruiken we de app van ViaMichelin voor motorijders en kiezen de discovery route. Grotendeels lopen deze samen, wat zijn het toch prachtige vlotte wegen in Frankrijk. Het idee om via de Ducati Link app de route volledig te registreren blijkt al vlug volledig te mislukken. Laat ze maar motoren bouwen. Bij de volgende stop om de inwendige mens wat te versterken meteen terug de vraag, ha les 2 belles motos et alors …?

Rond 16:30 toch maar eens kijken voor een hotel, niet meteen keuze in Salins Les Bains dus nemen we maar Poligny. Hotel le Paris, niet te duur en dus ook niet bijzonder, toch vriendelijke uitbater die meteen plaats heeft gewezen om de moto’s achteraan afgesloten te parkeren. Qua ambiance hadden we beter in Dole overnacht. Toch iets meer leven toen we daar doorreden. In Poligny was het hollen om, om 21u nog iets te kunnen eten. Toch prima verzorgd in Le Platane, iets waar we eerder al eens hadden gegeten op terugweg van het Autosalon in Génève.

Dag 2 zondag: Poligny-Artemare-La Mure

±285 km, ±6uDe geplande route om via de Grand Saint Bernard en tal van mooie kleine cols richting Susa/Sestrierre te rijden laten we voor onze rijrichting letterlijk links liggen en kiezen de kronkelroutes meer naar de rechter kant, richting Marseille.

Een eerste tussenstop nemen we in Saint Germain de joux, zo’n Bar Tabac waar de uitbater een walm van Pastis ademt dat we bij een alcohol controle in de problemen zouden geraken. Ach de koffie en perrier smaken ons.

Prachtig weer, vlotte wegen, wat wil je nog meer. De GS en MS laten ons genieten. In Artemare rommelt onze maag weer, een hotel met goed gevuld terras trekt onze aandacht. Zondagmiddag, Frankrijk, een menu met escargots en een truite, moet ik meer vertellen. Carte de vin messieurs? Ah non, pas pour les motards. Uiteindelijk zitten we er bijna 2u.
No stress, genieten. En we bekijken de weer apps nog even en we besluiten onze richting naar het zuiden te houden via La Mure onder Grenoble.

De ViaMichelin wil ons in de buurt van Pollieu plots over een gravelweg sturen. Oh best leuk dat noemen ze dus discovery.
Het is tenslotte een eerste degelijke rit met de Multistrada en dat hij multi is, wordt meteen bewezen. 
Op zich niets bijzonder, niet meer dan een boerenpad maar met de 750 supersport zou dit toch voor flink wat gekletter zorgen.

We volgen verder de aangegeven route tot ViaMichelin weer even iets anders wil. Volgen maar dus, een paar kleine straatjes in een dorp. We zijn in Notre-Dame-De-Vaulx. Gelegen op de kleine paralel wegen aan het begin van de Route Napoleon (N85). Het is vol in de afdaling, een paaltje gevolgd door een graspad. Omkeren zal niet meteen lukken, dus voorzichtig naar beneden want daar is meteen de aansluiting met de hoofdweg.

De zoon, die duidelijk baat heeft gehad aan een enduro training haast zich om snel een foto te maken. De fun kan niet op, daar gaat het tenslotte om. En zonder probleem sluit ik aan. Een goeie opwarming voor wat 3 dagen later zal volgen. Zo’n GS en een MS stellen je meteen gerust dat je gewoon en overal wel wegkomt. Voor mij was de GS steeds gewoon super praktisch en onderhoudsvriendelijk met de cardan, maar het bleef kriebelen voor een Multistrada. Na een testrit met een 950 en dan ook nog eens in Nederland een weekend een 1260s gehuurd en lap ik was verkocht. Wat een aangename machine. Stuurt en rijd zo licht en vlot. Zeer benieuwd wat het na 60.000 km zal zijn.

We hebben een hotelletje gevonden in La Mure – Murtel, meteen duidelijk dat je als motorijder welkom bent. Een afzonderlijke overdekte parkeerplaats, voorzien van een spritser en een emmer vol propere doeken. Toch fijn.
De kamer met wat veel schuine kanten in het plafond, ach ‘t is om te slapen en in het restaurant kunnen we ons bij de maaltijd een frisse pint laten smaken.

Dag 3 maandag: La Mure-Saint Jalle-Marseille-La Ciotat

Voormiddag ±141 km, ±2:45u

Vroeg wakker, ik toch. Zoon wil zich nog eens omdraaien. No prob die spritser maar even gaan gebruiken want blijkbaar zijn we een paar keer zwermen buxusmotten tegengekomen en ze kleven her en der.
Een babbel met een zwitser met een GS en groot scherm, helemaal een tourbus maar hij vindt het aangenamer om met een jet helm te rijden.

De weergoden wijzen ons de weg richting Marseille, ik weet daar een paar wegen nabij Cassis en La Ciotat die ik al jaren eens wil doen.
We zien de wolken en regenbuien met momenten echt vlakbij links van ons.
Het landschap is natuurlijk al flink veranderd, de vorige dagen reden we door Franche-Comté, Jura en nu zijn we inmiddels in de Rhône-Alpes. 
Het advies van Kurt (Ducati Antwerpen) om de afstelling van de vering eender iets zwaarder te zetten blijkt inderdaad te kloppen. Ik leg niet meteen mijn knie tegen de grond maar toch gaat het weer net allemaal iets prettiger.
We rijden via o.a.  D7 nabij Percy over tal van kleine cols (Col du Prayet, Col de Menée, Col de Prémol, …  (richting Sainte-Jalle), net zoals de vorige dagen de gele en witte baantjes met een groen randje op de gekende michelin kaarten.

Hier en daar wil de ViaMichelin ons toch een centrum, dorp/gehucht in sturen. Dat vinden we met ons 2x 1200+ cc toch niet zo passend voor de lokale bevolking.
Dus we houden ons iets meer aan de TomTom rider.
Tot we weer een gehucht tegenkomen waar we ons laten verleiden iets af te snijden, smalle kronkeltjes naar beneden. Mooi straatje waar je normaal niet komt. Tot … achter een bocht een camionette staat, de weg volledig versperd. In mijn kijkrichting links een huis rechts gras maar wel enkele meters lager. 
Omkeren was er niet bij, stijl naar beneden, afstappen of achteruitduwen ook niet.
Gelukkig heeft mijn zoon wat afstand gehouden en kon hij de GS nog net tegen een gevel zetten. Handig die touratech protectie. Zo kon hij de eigenaar van de camionette gaan zoeken, deze bleek van wegenwerkers te zijn die eindje verder bezig waren en ze vonden het wat vreemd dat we daar uitkwamen. 
Weeral goed afgelopen enkel hier ontbreekt een foto

Saint-Jalle aan de D64, een terras, de zon, zalig toch. Vandaag wordt het een vis en hamburger.

Namiddag: ±200 km, ±4:30u

Hupsa voldaan rijden we naar de Côte d’Azur.
Eerst weerom prachtige wegen tot Salon de Provence, nog best boeiend richting Marseille. En dan… ik wist het, Marseille is een ramp qua verkeer, eigenlijk gans de Côte d’Azur. Die laatste 1,5-2u is gewoon…

Ik dacht dat het met de moto nog zou meevallen, echter niet dus.
Ach wat later worden we beloond met een prachtige zonsondergang op de Col de la Gineste via Cassis over de Route de crêtes naar La Ciotat.
We hebben last minute de Best Western in de oude haven geboekt. Prima geregeld daar ook qua parking, weer een vriendelijk onthaal. 
Iets eten aan de oude haven, naast het hotel. Weer goede herinneringen ophalen aan een vorig bezoek in de omgeving. 
We bestellen wat antipasti om te sharen en 2x gegrilde sardienen. Een echte specialiteit hier in de streek en oh ja, bijna overvloedig Rosé. Die traffic jam toch even doorspoelen.
We bekijken de route en zijn weer klaar voor de volgende dag. Even hadden we bijna beslist de oversteek naar Corsica te maken. Goed plan voor een volgende keer, want de regen in de Alpen lijkt weg te trekken.

Dag 4 dinsdag: La Ciotat-Saint Maximin-Valberg

Voormiddag: ±62 km, ±1:30u

Door de ligging van La Ciotat – een beetje een kleine baai – hebben we hier dan weer voor mij een onverwachte prachtige zonsopgang.
Zeker de moeite om eens terug te komen met mijn echtgenote. Met een oude alfa spider, wil ik hier toch ook nog eens passeren, een dagje vertoefen in Cassis en La Ciotat krijg ik wel verkocht. 
Toch fijn zo’n havenstadje zien ontwaken, enkele prachtige catamarans, een zalig ontbijt, vers geperst sinaasappelsap.

Terug de moto’s op om de Côte d’Azur te verlaten richting Gorges du verdon, en de Gorges du Cian Superieur.
We nemen nog even terug de Route de crêtes, nu in daglicht naar Cassis. Meteen een kleine pauze om wat ijdeltuit foto’s te nemen. Die besparen we jullie
Dat vers geperst sinaasappelsap was misschien toch ook niet zo’n goed idee. Raar gevoel, wat problemen met evenwicht. Vreemd, dus we houden het rustig tot in Saint-Maximin-La-Sainte-Baume, en zetten ons op een terras. Intussen zien we op de buienradar de regen wegtrekken op de rest van ons gepland traject.
Dat vind ik nu zo aangenaam door slechts met 2 te rijden. Via onze Scala3 intercom even overleg en je past je aan.
Al te vaak hoor ik andere rijders die aansluiten bij groepjes van 4-8 personen dat ze het de ene keer te traag of te snel vinden gaan. Of alles ligt lang op voorhand vast en voor je het weet rij je enkele dagen in het slechte weer.

Namiddag: (klopt niet helemaal omdat Gorges Du Cians tijdelijk afgesloten zijn)
±250 km, ±5 u

Wat rust, een cola, een fris slaatje en alles gaat terug vlot. Wat een prachtig gebied die Gorges du Verdon. 
Die kloven, de Verdon met zeer weinig water en in de verte een vlakte.
Wat een rare kronkels en grillen, net hetgeen de natuur zo bijzonder maakt.

De Ducatilink app wil ook meewerken aan de kronkels. 
De statistiek laat zien dat het vlot ging, 65 km op 58 min. De MS bescheiden links en rechts gesmeten, de GS vlot volgend. Ja er zijn er die er een pak heviger doorkomen. Ik ben meer dan tevreden met deze ervaring.
Intussen heeft deze testastretta 2.500 km op de teller en mag het toerental boven de 7.000 komen, piew wat een lekkere push krijg je er weer bij. Quickshiften up and down. Lekker geroffel, ’t is muziek en italiaans temperament. Toch maar weer inhouden of je maakt snel kennis met je stuurmanskunsten en het risco om je rijbewijs kwijt te spelen. De boxer volgt natuurlijk ook. Gelukkig deze periode van het jaar duidelijk niet te veel verkeer. 
We rijden verder via de Gorges du Cians, prachtige rode rotsen.  
https://www.google.be/search?q=gorges+du+cians&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwi8zIrf5O7dAhWMZFAKHXhpDrMQ_AUIDygC&biw=1547&bih=888)

We zijn inmiddels op een traject dat ik zo’n 27j geleden tijdens de zomerse Monte Carlo Classic met een oude Alfa gt junior reed, nu dus in de tegenovergestelde richting.
Toen met mijn vriendin – inmiddels echtgenote – die de kaart mocht lezen. Verliefdheid moet geholpen om niet wagenziek te worden. Nu laat ze me maar begaan met onze zoon.

We komen aan in Valberg, voor ons een onbekend ski gebied.  Toch zeker de moeite om eens te komen ontdekken. Hotel Le Chastellan, we waren nog niet gestopt of de uitbater kwam al naar buiten gelopen om de moto’s in de garage onder het hotel te plaatsen. Er staan nog enkele pareltjes GS rallye, Triumph,… en een reeks downhill mountainbikes. Wat later parkeert de eigenaar zijn Land Rover Discovery tot tegen de poort. Is het anti-diefstal of wil hij vermijden dat de moto’s vroeg in de ochtend voor te veel kabaal zorgen
Het eenvoudige restaurant biedt prima maaltijd.
Het groepje van de downhillers zit wat verder, hun gids redelijk veel aan het woord in een te luid frans engels aangevuld door zo iemand die zich graag in de groep wil laten opmerken met een te luid engels frans.
Ook de serveuze die Nederlandse blijkt te zijn laat maar begaan en biedt ons haar laatste tiramisu aan. Heerlijk.

Dag 5 woensdag: Valberg-Cime de la Bonette-Col d’Izoard-Sauze d’Oulx

±232 km, ±4:35 u 

We kunnen ons initiëel gepland traject in de tegenovergestelde richting vervolgen. Toch eens proberen voor valavond in het hotel te zijn, deze keer in de buurt van Sestrierre. Het wordt een dag met enkele klassiekers.
Via de D30 en de M2205 richting Isola, de D64 naar de Cime de la Bonette. Hier gaan de Alpes Maritimes over naar de Alpes-de-Haute-Provence.
Dat het een klassieker is, is meteen duidelijk aan de lus op de top. Zo’n 50 andere rijders. Tijdens het hoogseizoen is het hier drummen op het hoogste punt van 2.802 m. Initieel door ene Napoleon in 1860 geopend. Bij een vorig bezoek was het nog een heel stuk gravel, nu nette asfalt. 
 
 
 
Wat een prachtige uitzichten. We dalen af en plots een aanwijzing dat er foto’s worden genomen. Declic photo – Lamapix.com, zij en anderen staan op de mooie cols voor de talrijke fiets, moto en auto liefhebber een leuke herinnering te bezorgen zelfs de 3de week van september die duidelijk redelijk rustig is.
We nemen onze middagstop in La Condamine – Chatelard, aan de D900 een kleine pizzeria met toch reuze pizza’s trok onze aandacht. 1 pizza voor 2 personen had ruim volstaan. Opletten want na 14u geen eten meer. Het was duidelijk einde seizoen en verschillende wandel, fiets en moto toeristen waren nog op zoek naar iets. 
 
 
 
 
 
Via Col de Var verlaten we de Alpes-de-haute-Provence en kronkelen we de Hautes-Alpes binnen. We passeren Guillestre en via Col de la platriere die overgaat in de Col d’Izoard kunnen we blijven genieten.
Intussen is onze keuze gevallen om in Sauze d’Oulx te overnachten, een groot brubbelbad lijkt ons wel wat.
We rijden via de N94 – ook best aangenaam – en we brommen Italië binnen via de SS24. 
Sauze d’Oulx. Hotel Serendipity, ook hier weer mochten de moto’s in de garage en de jacuzzi deed deugd. De documentatie in het hotel liet meteen de mogelijkheden zien voor tal van activiteiten. Offroaders zijn hier duidelijk welkom om een ganse week verschillende ritten te doen.
Stevige pint met wat antipasti aan de familale bar van het hotel, eten wordt een wandelingetje in het dorp.
Een wat in een kelder gelegen Italiaans restaurant met temperamentvolle dienster die haar collega kon doodbliksemen, toch vanaf ze in de richting van klanten keek was het smile alom. Ik amuseer me met dit schouwspel van snuitetrekkerij. En we laten de bruscetta, lasagna en filetto di manzo met een goede montepulciano smaken.
De eigenaar komt even een babbeltje doen en blijkt dat hij in het Brusselse ook een restaurant heeft uitgebaat.
Even afsluiten met een koffie sambuca, wat was dit lang geleden.

Dag 6 donderdag: Sauze d’Oulx-offroad-Colle de finistre-Susa-Val d’Isère-Grand Saint Bernard

±290 km, ±6:30 u

Ik wilde vanuit Sestrierre zeker over de colle de finistre rijden. Ook weer lang geleden en intussen een aantal keer vastgesteld dat deze gesloten was.
Mijn zoon had via de documentatie in het hotel en zijn tomtom rider de route uitgestippeld, misschien had ik dit beter even gecontroleerd, hoewel ;-). Intussen ook google maps met locatiegeschiedenis eens ingeschakeld. Ook wel handig om ’s avonds je traject te herbekijken.
Enkele meters nadat we het hotel hadden verlaten, reden we over gravel. Op, rond, onder het skigebied en we passeren sportina. Stijle, smalle, gravel en keipaden. Enkele trial en cross rijders passeren onze in vergelijking tourbussen. 
Het gaat vlot en het uitzicht weerom prachtig, wat een avontuur. Even niet ver genoeg kijken om wat modder te ontwijken en boenk stil, net de voeten aan de grond. Zo’n nieuwe multistrada wil je niet even tegen de grond leggen.
Had de spreuk op het suikerzakje aan de ontbijttafel dan toch iets te betekenen. L’impossibile lo conquisti solo mettendo l’incredibile, vertaald als Het onmogelijke gedaan alleen door het ongelooflijke te doen.
Blij aangekomen op de top. We karren verder via de Strada dell’Assietta (SP173). Opletten in juli en augustus is deze weg op woensdag en zaterdag van 9-17u enkel voor fietsers, neem maar mountainbikers.
Op de MS geen behoefte om recht te staan, bij GS iets meer de enduro houding. Komt dit door verschil in wielbasis en zithoogte? Geen idee.
Het groepje crossers passeert ons nog eens even en laat een zo min mogelijke stofwolk achter, euhm gelukkig heeft het hier de vorige dagen toch wat geregend. Deze weg is toch iets breder wat plots een oud vw busje als tegenligger opleverd. Hier en daar staat een quasi verlaten caravan. Vermoedelijk van een schaapsherder of toch de één of andere die wat te ambitieus was met zijn sleurhut.
Verder ritsen bergmarmotten over de weg en verdwijnen nog sneller in de struiken. We draaien en keren, weer een ander uitzicht met een kudde schapen en enkele stevige bokken. Hun herder en zijn honden houd ze netjes bijeen. Wij passeren met ingetrokken koppeling. Kortom een prachtig gebied, niet enkel om te skieën ook het motorijden is hier toegelaten. We hebben over zo’n 44km van Sauze d’Oulx tot de colle de finistre vlot 2u gedaan. Het laatste stukje tot de top van de colle del finistre blijkt intussen ook mooie asfalt te zijn.

De afdaling wordt toch weer een mooi stukje gravel en zo rijden we tot in Susa, inmiddels weer tijd om ons op een terras te zetten. Al rijdend doen we teken aan een quasi overvol terras, meteen wordt ons duidelijk gemaakt  dat we welkom zijn. De eerste middag rush is hier al voorbij en we worden aangemoedigd de moto bijna op het terras te zetten. Het juiste merk zal wel geholpen hebben.
We plannen verder onze middag rit en reserveren de volgende overnachting in de auberge op de top van de Grand Saint Bernard. Nog zo iets dat ik al jaren eens wil doen.
Blijkt dat we daar voor 19u zouden moeten zijn. Toch maar even laten weten dat het wat later zou kunnen worden, ook weer geen probleem.
Ik zet waze maar eens op, om terug even via Frankrijk en het Lac de Mont-Cenis te passeren, Lanslebourg, Val d’Isèse. Weer een ideale tussenstop en uiterst rustig. De voorbereidingswerken voor het komend skiseizoen duidelijk aan de gang. En ook weer een plek om herinneringen op te halen aan een eerste ski vakantie met amper lopende zoon en andere familieleden.
Om de zonsondergang op de Grand Saint Bernard te halen, is het best dat we niet te lang blijven hangen. Waze stuurt ons een beetje voor Bourg-Saint-Maurice langs Villaroger, voor de skiers die in Les Arcs komen ook een gekende plaats na de lange afdaling vanaf de Aiguille Rouge.
La Rosière (D1090), de Petit saint Bernard mag ik niet vergeten. Tijdens de zomer van 1996 werd hier de Tour de France serieus ingekort door hevige sneeuwval. Wij passeerden toen tijdens de classic Rallye des Alpes de volledige karavaan bussen op de col, gelukkig in tegenovergestelde richting.
La Thuile, we zijn weer in Italië, wat binnendoor tot aan Aosta en vlot de Grand Saint Bernard op, amper verkeer. 
De zonsondergang onderweg mooier dan op de top, toch zo’n speciaal licht dat je niet meteen op foto kan zien.
Weer worden we vriendelijk onthaald, de receptioniste is speciaal wat langer gebleven. Parkeren wordt deze keer in open lucht aan de andere kant van de hospice. Alarm sowieso op en extra slot dan maar.
Zwitserland, ja dat wordt de Fondue Saint Bernard, met heerlijke Fendant wijn. Hier smaakt deze wijn. We overnachten in de Auberge, dit is het gedeelte met de gewone hotel kamers, de Hospice is voor de groepskamers. Beiden zijn maar open van juni tot oktober.

Dag 7 vrijdag: Grand Saint Bernard-Bulle-Weissenstein-Délemont

±272 km, ±6:10 u

Zonsopgang zou om 7u15 zijn, zelfs de zoon krijg ik deze keer vroeg uit bed. Wat klauteren om een goed uitzicht te vinden. ’t Is toch maar fris en uiteindelijk pas 8:25u voor de zon over de top komt. Hier doen we het voor.
Wat later ontbijten en route plannen. ’t Wordt een uitdaging om de regen te skippen. Ach, we hebben al 6 zeer mooie dagen achter de rug. 
We zetten aan voor de afdaling, oh ja zo’n reminder kabeltje aan het extra remschijfslot is wel handig om niet verbaasd te vertrekken.
Op de afdaling plots een melding op de GS voor de alternator en batterij, in Martigny toch maar even checken bij de BMW dealer, jammer, deze doet enkel auto’s. Slecht gekeken op de website, de moto service is in Sion. Dit is toch zo’n 20km uit de richitng. Dan maar via Montreux – nog een beetje smoke on the water – richting Bulle. Weerom mooie, propere kronkelende zwitserse wegen. De waarschuwing is een paar keer aan en uit gegaan, dus willen we het wel even laten nakijken. De plaatselijke dealer in Vuadens, is super vriendelijk. ’t Lijkt in de midle of nowhere maar uitgebreide service voor BMW, Triumph, Suzuki en ik zie ook enkele Ducati’s. Toch zo’n technieker of 6 bezig. 
Niet meteen iets gevonden, alternator geeft goede stroom en batterij niets speciaal.
De neus terug huiswaarts, heeft dit misschien zijn invloed. Wil de GS ons nog wat hier houden?
We plannen onze weg nog wat om de steden te mijden via Riggisberg ontwijken we de hoofdweg Fribourg-Bern. 
In Bern een eerste stevige bui, passeren we net weerom een BMW garage. Toch maar schuilen. De GS weer even kuren maar blijft draaien. Oerdegelijk dus.
De vooruitzichten voor de volgende dag zijn niet super, dus we willen toch zo ver mogelijk geraken. Délemont wordt ons doel, intussen regenpak aan, wat eigenlijk quasi overbodig is.
Solothurn buitenrijdend valt plots onze euro dat we op een traject zitten van 2 jaar geleden op weg naar Weissenstein, we vonden dat toen overdag best spannend, smal, stijl en beperkt open.
Nu avond, pikke donker, mistig,… avontuur verzekerd. Gelukkig toch die regenkleding aan.
De MS toch maar even in lagere vermogen modus gezet. Voelt met momenten wat onprettig. Later blijkt dit mijn eigen stomme schuld.
We komen aan in Délemont en stappen als een fluo waterkip het ibis hotel binnen. Pas de probleme, super vriendelijke bediende regelt onze kamer en moto’s weer welkom in de achter gelegen garage. Je weet wel 2 of 3 keer rechts en je bent er.
Voor het eten wijst ze ons naar de Maison de brochette, duidelijk een succes daar. Bomvol, gelukkig eerste rush quasi gedaan en in no-time een tafeltje voor ons geregeld. Super mals kangeroe gegeten. Als ik een paardenbrochette had gekozen zou mijn dochter me levend villen vrees ik.
Oh ja er zijn ook vegetarische gerechten.

Dag 8 zaterdag: Grand Saint Bernard-Lure-Aarlen-Antwerpen

±590 km, ±8:30 uHuiswaarts dan maar. We willen vanuit de Jura, door de vogezen en champagne streek België in Givet binnenrijden. Om zo in de buurt van Namen het laatste stuk via de autostrade te doen. Om middernacht thuiskomen zou geen probleem zijn.
De buienradar doet ons toch maar anders beslissen. Het lijkt op de kaart alsof de noordzee gaat uitbreiden en van west naar oost en een deel van Frankrijk en zeg maar heel België wil wegspoelen.
De zon schijnt, en we plannen nog even om van de vaak miskende Jura wegen te genieten.
Eerst nog maar even alles nakijken. Natuurlijk bandendruk was op mijn MS aan de lage kant en wat olie mocht er ook bij.
Via Porrentry, Lure, Luxeuil-les-Bains, vanaf hier kiezen we voor de gekende N57 tot Epinal. Nog even een stevige regionale salade achter de kiezen.
We zien de wolken naderen, Nancy, Metz, het lijkt of de MS iets windgevoeliger is dan de GS en wat is nu het beste, kleine of grote ruit? Dit zullen we later toch nog eens moeten uittesten.
Waze stuurt ons toch maar over Longwy tot Aarlen. Tja, regenpakken aan voor het laatste stuk huiswaarts. Amper enkele kilometers op de E411 rijden we zoals voorspeld recht naar de douche. Ach, we zijn op een schappelijk uur thuis en worden door moeder/echtgenote zus/dochter hartelijk verwelkomd, een heerlijke ovenschotel staat te pruttelen.

We hebben fantastische 3.000 km achter de rug. De elektro kuren van de GS worden vlot opgelost door Meeusen in Wijnegem. Bij deze een extra dank ook aan Kurt van Ducati Antwerpen om de Multistrada snel in orde te brengen. Eko Motowear in Kontich voor het advies en vlotte service.
Ik zou iedereen aanmoedigen de dingen te doen die ze graag doen, en wens hen ook zo’n aangenaam gezelschap.
Beter spijt hebben van de dingen die je hebt gedaan, dan ze niet te doen. Hier hebben we in ieder geval totaal geen spijt van.
Mercikes allemaal – velen niet wetende – die dit on- en rechtstreeks mee hebben aangemoedigd en mogelijk gemaakt.

#bucketlist
#LifeYourDreams

GiGoKo